Time flies..
Nu we het vertrouwde en mooie Antigua achter ons hebben gelaten, realiseer ik me dat de Habitat week enorm snel voorbij is gegaan. Te snel wat mij betreft, maar ja “ time flies when you are having fun”. Een week waar ik met ongelofelijk veel plezier op terug kijk. Verbazingwekkend en fascinerend hoe een groep mensen, die elkaar niet kende, zo goed met elkaar optrok, inclusief de Habitat staf. Niet alleen door hard te werken maar ook door interesse in elkaar te tonen en niet te vergeten, veel pret te maken. Echt heel, heel bijzonder.
Terwijl ik vanuit ons busje op de weg naar ons laatste hotel me blijf verwonderen over het fenomeen van de ontelbare fraai gekleurde “ Chicken” bussen, bedenk ik me dat het lastig zal worden om thuis te vertellen wat we allemaal hebben meegemaakt en waarom dat allemaal zo speciaal was. Natuurlijk de foto’s van Klaas en Ad zullen helpen, maar toch….
Hoe vertel je dat dagenlang scheppen, sjouwen en ijzervlechten voor een dankbaar gezin eigenlijk heerlijk is? Een verzorgde lunch, met echte servetten op een bouwplaats niet onderdoet voor een restaurant. Hoe vertel je dat een koude Gallo op de binnenplaats van het hotel lekkerder smaakt in je kluskleren? Hoe het is om dagelijks omringd te zijn door werkende vulkanen! Ontroerd te zijn door echt blije mensen die je helemaal niet kan verstaan! Hoe leg je uit dat de Guatemalteken, die we hebben ontmoet, allemaal aardig en goedlachs zijn? Dat metselen met modder en klei in een bergdorpje, tussen de kippen, eigenlijk heel veel plezier geeft. Hoe leg je uit dat de mensen van Habitat, in Nederland en in Guatemala aanstekelijk enthousiast en toegewijd zijn? Hoe ga ik (we) dat doen?
Kortom, allemaal vragen waar ik de komende uren in het vliegtuig eens rustig over na ga denken. Mocht het me niet lukken om thuis het gevoel en de ervaringen over te brengen dan zal ik een ieder uitnodigen om zelf eens mee te gaan. Ze zullen het vervolgens begrijpen.
Nogmaals dank aan iedereen en een hele fijne vakantie en/of terugreis toegewenst!
Taco