2. [copy] [copy] [copy]

[copy] [copy] [copy]

Closed You can't donate or start fundraising anymore
18 fundraisers
0 teams
44 donations

Sinds 2001 zijn wij van “deelnemer” aan een Habitat bouwreis, samen met Habitat jaarlijks een bouwreis gaan “organiseren” en proberen we op onze manier deelnemers te enthousiasmeren.

Wat is voor mij een Habitat bouwreis in het kort…Een mooie, soms enerverende, vaak slopende, culturele, meestal zware, weleens een emotionele, soms ook schokkende en daardoor een unieke bijna niet te vergeten ervaring.

Iedereen die zelf wil bouwen aan een betere wereld voor mensen in ontwikkelingslanden kan mee gaan op een bouwreis. Met een groep vrijwilligers reis je naar een project waar men hulp kan gebruiken. Samen met lokale bouwvakkers en de toekomstige bewoners bouwen aan een nieuwe woning voor een gezin dat het echt nodig heeft.

Dit jaar gaan we naar Kenia.

Bouwreisinformatie

wanneer    20 - 28 oktober 2023
waar   Laikipia, Kenia
kosten bouwreis   € 1.400 (exclusief ticketkosten)
klik voor uitsplitsing bouwreiskosten
donatiebedrag   € 1.500
inschrijfgeld   € 125 (zie algemene voorwaarden)
aanmelden   klik op 'Ik ga mee' en kies in het volgende scherm voor ‘Individueel’
deelnemers   weten wie er allemaal meegaan met deze reis? klik hier!


Klik hieronder of hierboven op het tabje 'Nieuws' voor al het nieuws/blogs over deze bouwreis.

Hieronder vind je een album met alle foto's

View all
€500 04-11-2023 | 02:35 To: Ik bouw mee met Habitat. Samen bouwen we een beter leven.
€25 02-11-2023 | 11:57 To: Help mij andere een thuis bouwen
€50 24-10-2023 | 12:49 To: Help mij andere een thuis bouwen Succes Esther 💪
€25 17-10-2023 | 14:36 To: Help mij andere een thuis bouwen Hoe fantastisch dat mensen nog aan andere denken !!!
€25 17-10-2023 | 10:04 To: Help mij andere een thuis bouwen Heel veel succes Esther, fantastisch initiatief!
View all

Afsluiting bouwreis kenia

 31-10-2023 | 07:32   Gisteren tijdens het diner, een afsluitend woordje van Anko en tijdens de game drive vroeg hij of ik de week wilde afsluiten. Ik ben meer een schrijver dan een spreker dus ik bedankte vriendelijk…. Denk zo kort van te voren… ongeveer 2u voor tijd…. Tijdens het ritje terug hoorde ik mezelf tegen Anko zeggen… ok ik doe het. Helemaal niks voor mij praten voor grote groepen. Maar dit zijn 17 vrienden. Zo voelt het tenminste. Dus wat punten opgeschreven en denk hou het gewoon lekker chronolohisch en kort…. Dat eerste lukte aardig, het tweede niet. Samenvatting van een weekend vrij, 5 dagen bouwen, en een dagje tussen de olifanten. Mooie nieuwe ervaringen en weer een mooi huis. De 23e van team Soest. Alles op de bouw liep weer als een geoliede machine, Jan B die de olie er tussen druppelt waar nodig en de onderdelen op de goede plek zet. En waar nodig onderdelen verplaatst. Weer een drupje en Team Soest draait weer. Jan maakt van 17 verschillende wilde team Soesters een nette kudde…. Super gaaf om te zien. Voor mij ook altijd een mooi weekje om te observeren. Ik hou van mensen kijken en proberen te begrijpen. Dan zie ik Jan weer met z’n arm om de KeniaanseUitvoerder weg stiefelen. En in het Engels in korte termen, met handen en voeten duidelijk maken waar iets mis gaan of misschien iets anders kan of dat we misschien vast aan wat anders kunnen beginnen. De eerste dagen zijn ze meestal nors, maar daarna lopen ze vaak lachend met hem weg. Hij weet natuurlijk alles van bouwen. Anko heeft er weer voor gezorgd dat de kudde op het rechte pad bleef. Als een soort herder. Alles tot in de puntjes verzorgd. Altijd alles een stapje voor. Oog voor detail. Klein voorbeeld als we gaan eten staat Anko met zijn hand op de pomp van het zeepflesje. Zodat iedereen denkt oh ja handen wassen is hier wel super verstandig. Hygiëne is hier nooit echt best. En zulke kleine dingen schelen een hoop mogelijke ellende. Anko appt hoe laat we er moeten zijn. Telt de koppen zodat ook echt iedereen mee is. Hij zorgt dat we genoeg drinken op de bouw. Hijzorgt dat de chauffeurs op tijd voor de deur staan. Dat we een half uurtje langer op de kamer mogen blijven of het buffet een half uurtje langer open. En dat allemaal bijna onzichtbaar. Het enige wat wij hoeven te doen is op tijd op de juiste plek te staan en dan ons bord vol scheppen, in een busje stappen of een huis bouwen. Onvoorstelbaar knap van hem. We hebben nu zelfs iemand die het buffet mag voorproeven… om te kijken of alles veilig is… dat deed deze persoon altijd al… maar Ankomaakt er een officiele taak van. Met Anko kom je altijd veilig thuis. En hij doet het fluitend. En bouwt ondertussen ook nog een beetje mee. Vanochtend moesten we dus om 5.45u bij de busjes staan. We zijn een beetje Keniaans geworden denk ik. Bijna iedere dag komt er wel iemand te laat. Niet het Keniaanse uurtje, maar wel een paar minuten of zelfs een kwartier. Waar je mee omgaat wordt je mee besmet he. Dus wil iemand de komende tijd een afspraak met mij maken. Hou rekening met wat speling. Moet natuurlijk weer acclimatiseren. Om 5.50u rijden we het park in. Vandaag op jacht naar de cheetah en de giraf van dichtbij. Dus meer een soort speurtocht door het park. Na twee korte nachtjes en het langzame rijden in een schommelende bus voel ik gewoon mn ogen dicht vallen… uiteindelijk vinden we ook geen cheeta’s, wel nog een jakhals, een luchtballon, een poserende leeuwin naast de auto en mooie olifanten. Kort ritje vandaag dus. Om 8.30u weer aan het ontbijt. Daarna nog even liggen, douchen, inpakken en om 10.30u uitchecken. Daarna weer even wat tijd voor onszelf als op het terras. Om 12.00u lunchen en daarna de jeeps in . Op naar Nairobi. Weer een ritje van een uurtje of 5. We stoppen onderweg nog even bij een toiletgebouw annex mega souvenirshop. Daar drinken we wat en moeten nog een uurtje of 2,5 over de langs de vrachtwagen zig zag weg. Het is iets minder druk tot Nairobi, maar in Nairobi staat alles vast. 20 minuten later dan gepland komen we aan bij het restaurant. Dat wordt dus een beetje dooreten… gelukkig hadden ze dat begrepen. Dus binnen 3 kwartier voor, hoofd en na naar binnen geschoven. Gelukkig zaten we wel op eten deze week. Dus keurig op tijd in de jeeps. Bij het vliegveld iets raars. De jeep met chauffeur en alle bagage moet door een controle, wij moeten allemaal uitstappen en lopend door een controle. Als ie dit verteld denk je ik zit zo in een aflevering van oplichters ontmaskerd… wij lopen en hij wegscheuren met al onze spullen… maar Alex is goud. Wacht keurig verderop met de jeep. In het vliegtuig op de heenweg riep de piloot al om dat we beter 4u van te voren op het vliegveld moeten zijn. En als we bij de vertrekhal aankomen weten we waarom. Een file met auto’s om de passagiers te droppen. En buiten vanaf de parkeerplaats al een rij voor de incheckbalie. Daarom staan we hier dus een uurtje eerder dan normaal. En zijn we dus ook keurig op tijd door de douane en security. We drinken nog een biertje samen en om 23.45u mogen we boardeh. Over 8,5 uur zit het er echt op. Alle herinneringen een mooi plekje geven de komende weken. Want ik heb meestal wel wat tijd nodig om alles op je in te laten werken. Hoop nieuwe dingen maak je mee. Je ziet en hoort een hoop. We slapen altijd iets te weinig en zijn eigenlijk te druk om te beseffen wat voor iets moois we weer gedaan hebben de afgelopen week. Afgelopen week… zo voelt het voor ons. Maar uiteindelijk zijn we zijn nog dag 12 pas weer thuis. Weg van huis, werk, gezin, familie, hond, kat, buren en vrienden. En die willen allemaal weten hoe het geweest is want niet iedereen leest de blogs van mij en Esther. En wat moet je dan vertellen. Dat we een huis gebouwd hebben voor een vrouw met een zieke vader en twee kinderen die het hard nodig hadden. Maar het is zoveel meer dan dat. Een onbeschrijfelijk gevoel. De warme deken van team Soest. Het pijn in je buik van het lachen en de tranen die in je ogen schieten bij het zien van een sloppenwijk waar 500.000 mensen wonen. Het is het samenwerken en het elkaar zo weer loslaten. De blik in de ogen van Margareth bij de ‘oplevering’ en de blik in de ogen van de leeuwin vanochtend. Je gaat de wereld anders zien. Je snapt mensen misschien beter. En je leert ook super veel over jezelf. Wie ben je. Wat kun je en vooral wat gun je. Daar gaan we dus een poosje mee aan de slag… herinneringen aan iets heel moois. En weer even wennen aan het normale leven. Heerlijk om die team Soesters nu even niet te zien… maar ik ga ze toch weer allemaal missen straks! Wil ook alle sponsoren van Team Soest van dit jaar bedanken. Dankzij jullie woont er eind van dit jaar een gezin in een heel mooi huis. En worden er straks nog 5 huizen in deze regio gebouwd. Super Thanks! Op naar een dikke bruine boterham met oude kaas… want die heb ik echt gemist… oh ja en mijn vrouw natuurlijk…. Lieve Marr… zonder jou had dit ook nooit mogelijk geweest!
Read more