Bouwdag 5 Zambia.
“Het dak eraf”
Vandaag was het dan zover, bij beide huisjes gingen de kozijnen erin en werd de deur, door onze profi Buurman & Buurman, Henk en Jan, keurig afgehangen. En niet ff boren...nee, schroeven om een goed gaatje voor de scharnieren te maken. Hell of a job als je een goede boormachine gewend bent.
Peter mocht de afgestelde kozijnen afmetselen maar mocht ‘tot zijn grote vreugde’ tot 2x toe laten zien dat hij dit heel goed kan. Onze locals hadden ‘foutje’ gemaakt maar ja, this is Africa.
Vandaag stond voor mij persoonlijk in het teken van de kinderen. Aangekomen op de bouw staan ze al te roepen, ball Maaija, can I have the book?
Nou eh, tuurlijk, en nadat de captain benoemd is gaan ze voetballen.
Bij Esther (huisje 1) kwamen de buren ook alweer gedag zeggen. Bijzonder om te voelen hoe snel je een innige band krijgt. Na een ochtendhug, ook met alle kids, gaan we ‘aan het werk’. 30-40 kinderen gaan kleuren, en ja, stiften en kleurpotloden waar ze bijna nooit mee spelen. Na 2 meiden als ‘teamleider’ benoemd te hebben probeer ik de kids te laten zien wat je met een leeg blaadje kunt doen, tekenen. Dat kennen ze niet, dus voordoen door bijvoorbeeld een zonnetje te tekenen. Dat tekenen ze dan allemaal na. Gelukkig had Peter in zijn magische blauwe tas óók een puntenslijper, want ja, gisteren was de mijne ‘in de menigte’ verdwenen. Zal nog wel tussen de stenen liggen😉.
Nadien de tekeningen op de muur opgehangen en met een sliert kinderen voor-achter-naast-en bijna in mij naar huisje 2 gelopen.
Dan beginnen ze uit zichzelf te zingen: hoofd-schouders-knie en teen. Door het hele dorp blije gezichten en iedere keer weer zie en voel je de armoede, moeilijk te verteren dat het verschil zó groot is.
Wauw, bij het huis van Katharina (huis 2) zit het dak er bijna op....de samenwerking met de lokale bouwvakkers verloopt goed en ook hier versieren we het huis met tekeningen en komt Mirjam met de ballonnen om de deur te versieren. Met elkaar ontmantelen we de steigers, ruimen alle puin op en zien dat het goed is.
Dan weer terug naar huis 1 waar de deur er al in zit en Peter in de hitte nog staat te metselen....en Anouk, Mirjam en Cobie hebben het pleintje prachtig versierd nadat de lokale dames ‘de vloer’ hebben bevochtigd. In de ochtend hebben we met vele kinderen de tekeningen opgehangen op de muur....en daarna ook op de kozijnen en de deur.
Ook met krijt hadden we versierd waarbij we iedere letter door de kids lieten benoemen. W E L C O M E ESTHER & family.
Daarna begon de ceremonie en het DAK GING ER AF!
Na een toespraak van Habitat waarbij de Gemeenschap werd bedankt voor de warme ontvangst, Rabobank voor haar verbinding & donerende klanten gingen we over naar Mirjam die namens Rabobank een mooie toespraak hield. Cobie gaf de sleutel met daaraan mooie kralen met hun naam en daarna mocht ik namens ons team een woordje doen. Toegespitst op de toekomst en in het rotsvaste geloof in de heer.
Het hele dorp liep uit, het zag zwart van de mensen, zo mooi om te zien. De prachtige muziek met veel folklore droeg daar een steentje aan bij.
Toen we naar de huizen loepen voor de sleuteloverdracht werden we ‘belaagd’ door de grote kinderschare, ‘onze’ Jasper was zeer in trek, eigenlijk hoefde niemand de oversteek alleen te maken want het dak ging eraf!
Zoveel blijdschap, dankbaarheid en genegenheid van de mensen in Chaïnda maakte ons sterke team klein. Klein in de zin van dat we geraakt waren door hun woorden en gedragingen.
Nu nog goede scholing, dat is (nog) niet ‘for free’.
But the best things in life are for free, like LOVE. En dat hebben ze in overvloed.
Dankbaar dat ik deel mocht uitmaken van deze (hechte) groep.
#growingabetterworldtogether
Let’s do it again!
Maaija de 🌹