Prachtige mensen

Voor een deel van de groep begint de zaterdag vroeg of beter gezegd vrijdagavond werd het laat. In de ‘Barstreet’ van Siem Reap werd de feestelijke sfeer van de bouwplaats meegenomen naar de nachtclubs. Het voelt ongemakkelijk om hier te zijn, nu we weten dat er zoveel armoede heerst in dit land. De gemiddelde toerist ziet alleen de tempels, souvenirs en het nachtleven, maar vanaf nu kijken wij met een Habitat-filter naar dit land.

Hoe zouden Pui en Oeun geslapen hebben in het nieuwe huis? Gisteren lieten we ze achter na de ceremonie met een huis waar we letterlijk bloed zweet en tranen in hebben gestopt. Raar idee dat je waarschijnlijk nooit meer op die plek komt terwijl je zo verbonden bent met de mensen en de omgeving.

Vandaag staan er twee uitstapjes op het programma voordat we vertrekken naar het vliegveld. We bezoeken een herdenkingplaats voor de slachtoffers van het Rode Khmer regime. Tijdens de heerschapppij van Pol Pot zijn er naar schatting 2 tot 4 miljoen Cambodjanen vermoord. Tijdens het schrikbewind sterft een kwart (!) van de Cambodjaanse bevolking. Een gitzwarte bladzijde in de geschiedenis van dit land. De gedenkplaats in Siem Reap toont foto’s en laat op schilderijen de walgelijke moord en martelmethoden zien. Het aanzicht van de schedels laat mijn maag draaien.

Vervolgens gaan we naar de Ankor Silk Farm. We krijgen een tour langs de velden, rupsen, coconnen en zeer precies werkende vrouwen. Een rups spint maar liefst 20x meer dan groep inschat, 400 meter zijdedraad komt er van de cocon af. Geen wonder dat zijde zo duur is, want aan een sjaal wordt vier dagen gewerkt voordat deze de winkel in kan.

We rijden nog één keer langs het Noord Koreaanse restaurant en we twijfel om aan te schuiven bij het ‘doodlopende’ buffet. Uiteindelijk kiezen we toch voor een lunch in het hotel. Als verrassing komt er kikker op tafel, een lokale lekkernij. “Smaakt gewoon naar kip hoor” ,zegt Ans. ‘Goed wijf’Margo wordt bedankt met de mooie en zeer verdiende woorden van Clemens die haar namens de groep toespreekt.

Er is nog net wat tijd om in de shops de laatste souvenirs te kopen. Sjoerd die inmiddels een aardig woordje Khmer spreekt onderhandeld de scherpste prijzen. Zo goed dat zijn koffer bijna niet meer dichtgaat.

En dan is het echt tijd om te gaan. We nemen afscheid van Eric, Lot en Mister Driver. Wat een fijne gasten zijn dat. Mede door hen is de trip onvergetelijk geworden. De koffers zitten vol met souvenirs én herinneringen. Want wat was dit een ongelofelijke belevenis. De gastvrijheid van de mensen van Cambodja is groots en onze dankbaarheid nog groter. Sommige dingen zullen nooit meer hetzelfde zijn, zoals handen wassen, babypoeder en pauze. Een bouwreis verandert het leven van de familie, maar ook van de bouwers, nooit meer de vanzelfsprekendheid van schoon drinkwater of schoolboeken, het is oneerlijk verdeeld op de platte aarde.

Conny en Clemens zwaaien ons uit want zij blijven samen nog even in Azië. De rest checkt in en vliegt naar Hong Kong, daar laten we Mees en zijn vader gaan. Als Alain maar niet de grens oversteekt want dan is de Chinese muur in gevaar.

Met deze blog sluiten we onze reis af, maar Habitat bouwt door. Een nieuwe groep van Rabobank uit Brabant begint maandag aan een nieuw huis in de omgeving van Siem Reap. Samen bouwen aan een betere wereld, het was een eer om daaraan bij te dragen.

Patrick Verbeij