Bouwwoensdag 7-6-23

08-06-2023 | 10:54


Het was een lange dag (gisteren) en wat hebben we hard gewerkt. Eerst was onze groep bouwers nog verdeeld over het huis, wat 14x11 is, waar we isolatieplaten (PS80) ‘geplakt’ hebben. Hebben we veiligheidsrisico’s gehad? Nee, ze zijn hier erg op veiligheid en iedereen is blij dat we een helm op hebben want anders hadden we allemaal minstens één hersenschudding gehad😉. Toch wist 1 meetlat zich vandaag ongevraagd naar beneden te bewegen maar dat was het dan ook. Ook binnen is veel werk verzet, Jantien, Tom, Marjo en Paul hebben veel gips gezaagd, hebben over de leidingen een stuclaag aangebracht en veel gaatjes gedicht. Het tochtte best binnen dus Marjo kreeg een verkoudheid te pakken, maar werkte stoer door. Iedereen voelt zich gecommitteerd aan deze opdracht.
We beginnen samen een ritme te ontwikkelen. Peter, Connie & Mariska, Frans, Manon, Martin en Eelo, Margreet maar ook Han, Wilma en ik hebben samen letterlijk en figuurlijk de schouders eronder gezet.
De eerste stuclaag werd aangebracht en de ‘binnenwerkers’ kwamen ook naar buiten. Mensen kinderen, na de stuclaag kwam het “glasvezel-gordijn’ waarna we die instucten en weer aansmeerden. Zwaar werk, veel boven je macht en op je knieën werken.

“Onze jongens” Thomas en Jules, hoefden geen krachttraining te doen, ze hebben bijna onophoudelijk lijmcement /pleisterpap staan maken met de mixer en geloof mij maar, dat is loeizwaar. Onze Ries is continu onze ‘stille kracht’ en zorgt ervoor dat we ‘schoon’ kunnen werken.
En aan het einde van de dag hadden we maar één doel: alles MOET in de stuc. Op een heel klein stukje is dat ook gelukt! De bus die ons ophaalt om 17-17:15 wilde ons toch écht meenemen om 17:30 uur.

Kort daarvoor had ik een gesprek met een 2e bewoner van ‘ons huis’ (4 appartementen) meneer Vintila. Hij was ingenieur en is nu gepensioneerd. Hij komt in één van de vier appartementen te wonen samen met zijn vrouw en (geadopteerde) zoon van 23 jaar. Zijn dochter woont in Constança waar zij zelf ook eerst een eigen woning hadden. Hij kreeg destijds een Zwitserse francenlening van de bank omdat deze een gunstige rente kende. De koers is echter sterk gestegen waardoor Mr. Vintila de lasten niet meer kon opbrengen en de bank zijn huis opeiste. Net in die tijd kreeg zijn vrouw baarmoederhalskanker dus het was een moeilijke tijd…..zowel emotioneel als financieel. Hij werkt nu mee op de bouw en kijkt erg uit naar zijn nieuwe huis. Onze opzichter Vasile staat ook bij ons en Adi (Habitat begeleiding) vertaalt. Vasile is kort geleden aan een hernia geopereerd, reden waarom hij opzichter is. Hij vertelt dat hij zo blij met ons is, en als God het wil, we zelfs vrijdag wellicht het huis wit (=af) kunnen krijgen. Hij voelt dit team aan, er is sprake van gelijkheid van de Roemeense bouwvakkers en ons, de samenwerking verloopt uitstekend en ik moet ook zeggen dat je kunt merken dat ze de planning ‘onder de knie’ hebben. We schijnen zelfs voor te lopen op de planning. Als we aan het eind van de dag aankomen in ons hotel en de rest een ‘vuil biertje’ drinkt….ga ik samen met Han een duik nemen in de Zwarte Zee. Het water werkt naast verkoelend ook even ontspannend. En als we terugkomen kunnen we nog net douchen en ‘moeten’ we alweer weg voor het diner. Terug gekomen bij het hotel doen we nog een klein afzakkertje waarna bij iedereen langzaam de luiken dichtgaan. Morgen gaat de wekker weer om 6:15 uur! We gaan ervoor!
(Sorry, blog 1dag verlaat/hetlijktwelwerken😅)