Dag 5

Het is al weer de laatste dag en vandaag komt het erop aan om nog een flinke slag te maken in beide huizen voor de 2 families. 

We zitten ondertussen goed in het ritme: goed ontbijt, om 8 uur vertrekken, een dynamische ochtend trip langs road works, food stalletjes, heilige koeien en aapjes langs de weg. Om uiteindelijk in een meer afgelegen gebied te komen met rijstvelden, slechtere wegen en minder stevige huizen. We beginnen de route al goed te kennen. 

Bij aankomst gaat iedereen direct aan de slag: na het aanbrengen van Bamboo en kippengaas is het nu tijd om de wanden te stucen met betonmortel. Met groot enthousiasme gaan 2 ploegen aan de slag in beide huizen, waarbij een gezonde rivaliteit ervoor zorgde dat we hele muren in 1 ochtend gestuct kregen. Onze Amsterdamse maatjes Ans en Thomas, met zwart aangelopen hoofden en dirty shirts, ondersteunden de immer gedreven Wim en Arpine in het huis voor het jonge gezin met 2 kleine kinderen. 

In het andere huis ronden Meo, Elise, Kimberly en Kees-Jan het kippengaas af, zodat Bertil, Willemine en Aron de hele voorgevel en binnenwanden konden stucen! De toekomstige bewoners hielpen waar ze konden en keken met genoegen naar de spirit waarmee er op de laatste dag gewerkt werd. 

Karin, Abishek en Aayusha hielden zoals de hele week, alles goed in de gaten, verzorgde water, een enkele pleister en de communicatie met de locals. Uiteindelijk waren we met het hele team nog in de weer in het 2e huis om dat af te ronden voor de moeder met haar dochter. Mooie dynamiek, met veel leuke discussies, humor volle aanwijzingen, oa. van Bertil, die Wim wel even zou uitleggen hoeveel lagen stuc erop moesten 😀! 

Met een voldaan gevoel sloten we de bouw werkzaamheden af. Op naar een laatste buiten lunch met uitzicht op de rijst- en maisvelden met daarna nog een bijzondere afscheidsceremonie. En wat voor een…… 

Een officiele ceremonie (in 35c) met Burgemeester en lokale bestuurders, medewerkers van Habitat Nepal, Sahara Nepal en de kleurig geklede lokale bevolking. Ons bouwteam had ondertussen ook lokale klederdracht aangetrokken, wat bij deze temperatuur tot verhitte gezichten en lichamen leidde. De oprechte take away van deze ceremonie was er een van groot respect, dank en bescheidenheid voor wat wij als bouwteam voor deze mensen en speciaal de 2 gezinnen konden betekenen. Ze waren erg blij met onze vrijwillige inzet en grote gedrevenheid. De burgemeester benadrukte het belang van dit soort initiatieven voor de voorspoed van de gemeenschap. Dit werd ondersteund door tevreden gezichten en warme contacten over en weer. Er werd gespeecht, ook door Willemine en Arpine in het Nepalees (!!) en er werd uiteindelijk ook nog uitbundig gedanst in 35c op de lokale dansvloer buiten in het dorp. Hier lieten Ans, Arpine, Willemine, Kimberly, Karin maar ook Meo en zelfs Wim zien dat ze meer in huis hebben dan alleen bouwen. 

Uiteindelijk vertrokken we plakkerig van het zweet, met hier en daar een klodder betonmortel en rode verf op het voorhoofd terug naar het hotel. Onwennig dat het er al weer op zat, dronken we alweer onze laatste vieze biertjes en werd er nog enthousiast nagepraat en veel gelachen over deze mooie laatste dag van een echt onvergetelijke week!! Of het nu je 33e (Karin), 15e (Wim), 3e (Ans), 2e (Arpine) of 1e bouwreis was, iedereen heeft zich vol energie ingezet en enorm genoten. Ook van elkaars gezelschap en de contacten met de zeer vriendelijke locals in dit mooie land. 

Tot slot willen wij names alle deelnemers van deze bouwreis Karin, Abishek en Aayusha van Habitat enorm bedanken voor de fantastische begeleiding! Ongetwijfeld zal dit niet de laatste bouwreis zijn voor menig deelnemer…….

Kees-Jan