Jambo!

Om 6:30 gaat onze wekker vanmorgen. Na een koele en licht onrustige nacht – het zal gezonde spanning zijn – gaan we in onze bouwoutfits op weg naar ons eerste ontbijt in the Old House. Het heeft een licht Keniaans tintje: er zijn aardappels en knollen, sappig vers fruit en er worden verse omeletjes gebakken. Jennifer verrast ons met een lila zakdoek die we allemaal omknopen en ze heeft een opdracht in petto. Gedurende de week houden we allemaal een van de andere Hammers en Heels in de smiezen om haar aan het einde van de bouwreis een persoonlijke kaart te schrijven. Leuk!

Op naar de busjes die al snel stoppen bij het Habitat for Humanity kantoor van Laikipia (de regio waar we zijn). Daar maken we kennis met het team dat wordt aangestuurd door Jared. Vandaag blijkt een public holiday te zijn. Ook al is slechts 11% van de Kenianen moslim, het einde van de ramadan wordt ook hier gevierd. Daarom kan het team van Laikipia vandaag met ons meebouwen! 

Na een 2e korte stop waar we cola inslaan (preventief medicijn voor alle darmklachten) en wat snacks voor op de bouwplaats krijgen we nog net de kans om Mount Kenya te bewonderen. Nu is het echt tijd om naar de community te rijden waar we deze week gaan bouwen. Het is een minuut of 20 rijden maar het is nogal een hobbelweg.

Eenmaal aangekomen in het dorp waar we gaan bouwen, worden we warm verwelkomd door zang en dans van de vrouwen van het dorp. Enig. We voelen ons meteen thuis. In de tent op de site worden we voorgesteld aan het hele bouwteam en aan onze familie met en voor wie we gaan bouwen. En dat blijkt plots een heel andere familie te zijn dan we van tevoren dachten. We maken kennis met vader en moeder met maar liefst 8 kinderen waaronder een tweeling die nog op de arm zitten. Oma voegt zich bij de familie. De moeder van onze familie heet Jennifer. Hoe kan het ook anders! 

Aan de bak. De afmetingen van het nieuwe huis dat we gaan bouwen deze week zijn al uitgetekend. We leggen de eerste onderlaag met zand. Dat betekent scheppen en kruien. Scheppen en kruien. Vloertje goed aanstampen, komen wat dansmoves voor aan te pas. In de schaduw van de tent zien we Caroline steeds witter wegtrekken. Het gaat echt niet goed en uiteindelijk besluit zus en dokter Melanie met haar zus terug te reizen naar ons hotel. Met wat medicijnen, slaap, witte rijst en een opkikker kikkert Caroline gelukkig weer een beetje op. 

Ondertussen scheppen en kruien we met vereende krachten eerst zand en dan stenen op een berg. Daar gaan 13 zakken cement overheen met water en daar maken we cement van. Hé lekker. Dit voelt vertrouwd. Dit kennen we van onze bouwreis naar Lesotho. En na 7 vloeren te hebben gestort in Sri Lanka zijn we in ons element. Je kunt een fundering prima aan ons overlaten!

Tijd voor koffie. De kinderen zijn er vandaag gelukkig ook allemaal bij vanwege de vrije dag. En dat is echt een feestje. De verlegenheid verdwijnt al snel en de high fives, boksen, oefenen van namen en liedjes (hoofd-schouder-knie-en-teen) zorgen voor een ontspannen sfeer. Tijdens de koffie genieten we van een weidse blik over de savanne. Twee dixies zijn de enige objecten die ons uitzicht bederven. Tanja droomt ondertussen verder over een kudde giraffen of zebra’s die spontaan langsrennen.

Na de koffie wordt het cement geschept en gekruid. Carien voert de troepen met de kruiwagens aan. Ondertussen wordt het cement gemengd door onze helden Josan, Petra en Mirjam. De mannen die er echt verstand van hebben, egaliseren de gestorte vloer. Maar voordat het cement wordt gestort, wordt eerst het vlechtwerk uitgerold dat we bevestigen met ijzerdraadjes die we met een spijker vastdraaien.

De wolken over de savanne zien er dreigend uit. Er is regen op komst. Even doorbeuken dus want die vloer moet liggen. Girl power!!! We lunchen wat later maar genieten des te meer van het lekkers dat kok Anji heeft gemaakt. Ze woont zelf ook in een Habitat huis vertelt ze, samen met haar ooms en twee dochters. De lunch vindt plaats in strikte volgorde. Nadat we onze handen hebben gewassen mogen wij en de andere bouwers eerst opscheppen. Daarna volgen de ouderen uit het dorp, de mannen, de jongens en meiden en als laatsten mogen de kleinere kinderen een bord met eten komen halen. Wat heerlijk dat we met het hele dorp samen eten. Terwijl we eten schuift de dorpsoudste aan, hij flirt maar wat graag met Lilian en Desiree die zijn charmes maar net weten te weerstaan  

Na de lunch staan we te popelen om verder te bouwen, maar we blijken veel sneller te zijn gegaan dan was gedacht dus we zijn al klaar voor vandaag. Tijd om de boel op te ruimen en alle materialen schoon te maken. We maken nog een laatste groepsfoto bij onze gestorte vloer met de familie en eindigen de bouwdag met een dans ingezet door onze begeleider Lucky met Habitat Laikipia directeur Jared achter de box als DJ. De kinderen doen vrolijk met ons mee. Dorit geeft ze nog een laatste dikke knuffel en dan is het echt tijd om te gaan. Onze eerste dag zit erop. Tijd voor een vies biertje. Cheers!

Sheila & Anja