Vrijdag de 19e. Laatste bouwdag!
Vrijdag de 19e, we zijn precies een week van huis, het is alweer de laatste bouwdag, ‘s morgens vaste ritueel, zwemmen, ontbijten, busreis, even de bewoners begroeten.
Jason vertelt nogmaals hoe blij de mensen (zullen) zijn, hij doet dat door een een verhaaltje te vertellen over een jongetje dat tegen advies van oudere mensen, aangespoelde starfish teruggooide in de zee. De mensen van het dorp voelen zich als die teruggeworpen visjes, ze krijgen de kans om weer te leven, een nieuw bestaan.
Ik ben al de zoveelste keer mee en weet hoe bijzonder de afsluitende ceremonie is, overigens heb ik nog nooit mogen bloggen. Als ik dit schrijf is iedereen bezig om de bouwsite te versieren, de kinderen al opgewonden, maar wij ook. Straks worden onze dames (oud en jong) in de sari’s gehuld, gedraaid, gekleed!! En de macho’s moeten kennelijk ook voor schut.
De rest vertel ik straks😜
En natuurlijk heel veel blije mensen. Puike speech van Robert en een al even leuke vertaling van Jason! Hij kan met 3 woorden Engels (licht Zaans accent) de mensen zeker 10 zinnen Tamils voortoveren. Daar kan ik nog wat van leren. Overigens doet Robert in taal en gebaren ook toch af en toe denken Geer, maar dit ter zijde. (Bemmels is helemaal niet te verstaan!).
De sari’s en de wikkelrok voor de mannen gaven nog meer cachet (voor Koen porum/smoel) aan deze supergroep.
Nu zijn we weer onderweg, best lastig bloggen voorin de bus, toch altijd weer 1 of 2 bijna-doodervarinkjes. Zo naar hotel, even geen vies-biertje, maar snel opfrissen en dan gaane we naar site waar Robert 4 jaar terug een groep Amerikaanse vrouwen heeft geleid.
Dus er komt nog meer!
Site waar Robert is een wat groter dorpje, met van alles. De bouw van destijds is verder opgepakt door de drie families, die maken er paleisjes van, mooi betegeld, keuken, badkamer etc. Daarna toch nog shoppen, dus ik zit maar even in de bus te bloggen, duurtlang, de dames gaan los, olifantjes, boeddhaatjes, allemaal ook verkrijgbaar bij de Xenos.
Een puntje van zorg hebben we nog wel over en weer is het taalgebruik wat veranderd, gaane daaro hiero. Maar kans is groot dat een leraar in Nijmegen, Oosterbeek of Baarn iets als ‘he pik, maak jij me nou, zo kunnen we mekaar toch niet’ te horen krijgt. Of er op een bouwplaats Koen iets zegt in de trend ‘ik heb jeuk aan mijn scrotum’. Integratie binnen een week.
Inmiddels loopt het tegen 19 uur, duurtlangggg, Robert biedt net zijn excuses aan, zwembad dicht! Geen tijd voor een biertje, volgende onderdeel dient zich aan we gaan dineren of ander woord nassen op dakterras. En als het goed is met bestek. Gisteren hebben de blogdames na 3 uur afzondering (om een goed blog te schrijven) vergeten te melden dat we gisteren met onze handen moesten eten, dus bij deze alsnog blog van gisteren foutloos.
Ik geloof dat we zo gaan rijden, Willeke heeft afgerekend!
(aanvulling Robert: Nassen op het dak was prima! Lekker windje tijdens een soort van BBQ. Mooie afsluiting van ons avontuur in Pondicherry. Morgen nog dag excursie en dan zal de groep zich in tweeën splitsen. Maar daarover later meer..)
Het is nu 23:03 uur. Einde blog van Meino