Afscheid

En dan is t alweer de laatste dag. Wat hebben we een fantastische week met elkaar gehad. Een geweldige sfeer binnen t team en wat hebben we met elkaar veel werk verzet.

We bouwen vandaag nog tot 11 uur. Daarna is de ceremonie waarbij we "officieel' de huisjes opleveren. Het is warm vandaag en veel kunnen we niet meer doen. Bij huisje 1 beginnen we met de bestrating rondom t huis terwijl de bouwvakkers t dak afmaken. Bij huisje 2 wordt nog druk gewerkt aan de voorbereiding voor t dak. Door t team worden alle materialen die nog nodig zijn uit t depot gehaald, zoals de dakplaten.

Even voor 11 uur zit t bouwen er dan ook echt op voor ons. We verzamelen ons op een pleintje waar de ceremonie plaats vindt. Namens Habitat doet iemand een praatje om ons te bedanken en de beide home owners komen aan t woord. Namens ons team voert Sebastiaan voor t woord in t chichewa! Topper! Daarna worden er door de dames uit t dorp een paar traditionele dansen uitgevoerd.

Als ieder van ons t certificaat heeft ontvangen, krijgen de home owners van ons de foto waarop ze samen met ons team staan. Als over 3 weken de huisjes helemaal afgewerkt zijn, krijgen die een mooi plekje op de door ons gemetselde muren.

We lunchen vandaag op de bouwplaats en eten een, door de bewoners van t dorp gemaakte, traditionele maaltijd van maispap, rijst, kip, spinazie, geit en andijvie. Iedereen die met de bouw te maken heeft eet mee en wat overblijft aan eten wordt verdeeld over de gezinnen in t dorp.

Tja en dan is t afscheid nemen, van de home owners, van Maria (onze bouwopzichter), van alle bouwvakkers, van de kinderen en van t hele dorp. Wat overblijft zijn de fantastische herinneringen.

In een week tijd bouwden we als team twee huisjes van fundering tot het dak. We mixten beton, metselden, haalden hout, sjouwden met stenen, bouwden steigers op en braken ze weer af, we voegden de muren en deden nog zoveel meer. Als team werkten we samen aan een betere toekomst voor deze twee dames. Wat een geweldige team, wat een samenwerking, wat een gezelligheid en wat een inzet!

Een bouwreis is niet voor even, een bouwreis is een herinnering voor het leven. De armoede die je ziet, de dankbaarheid van de mensen, het inkijkje in hun wereld, hun vrolijkheid ondanks de armoede, hun doorzettingsvermogen, de kinderen die om je heen dansen. Dat blijft je voor altijd bij, maar het mooiste is hetgeen je achterlaat. Dat huis, die kans op een betere toekomst. Want iedereen heeft recht op een beter leven.

Omdat we vrij vroeg terug zijn in t hotel besluiten we met een aantal nog even naar de lokale markt in de stad te gaan. De markt is bijzonder om te zien. Op de markt is t donker, grauw. Er wordt veelal groente en fruit verkocht. Gewoon vanaf de smerigr grond maar wel netjes opgestapeld We besluiten om een erg wankele houten loopbrug over te steken om naar de andere markt te gaan. Een hele ervaring die brug! En we moeten ook nog terug. De markt aan de andere kant van de rivier is een tweedehands kledingmarkt. Stapels maar dan ook stapels met kleding. Big bags vol! Echt prettig is ook deze markt niet. Smalle paadjes en we zijn als blanken echt een attractie. Snel over de andere wiebelende houten loopbrug weer terug naar de bus.

S avonds nemen Maggie en Bernadette ons mee uit eten naar een Indiaas restaurant. Het eten is heerlijk en t is erg gezellig. In de bus terug wordt t stiller en stiller. We zijn allemaal moe. Moe van de inspanning, van alle indrukken en van de emoties die zo'n reis met zich meebrengt. Maar dat is goed. We weten waarvoor we dit hebben gedaan...

Everyone deserves a decent place to live.

Gonda