2. Kumanga
  3. Gewoon doen !

Gewoon doen !

rob Kleinpenning
Closed You can't donate anymore
from €3,000 (137%)

Heerlijk dat ik met mijn handen iets kan betekenen voor een betere wereld

View all
€50 13-04-2019 | 19:47 Een mooi doel! Mensen helpen aan een toekomst!
€50 12-04-2019 | 21:55 Geweldig initiatief Rob. Heel veel succes!
€25 21-03-2019 | 07:26 Top initiatief!
€1,000 19-03-2019 | 10:41
€25 18-03-2019 | 16:10
View all

Weer een nieuwe dag: 4!!

 19-04-2019 | 00:17  Gisterenavond met Joost, onze fotograaf/filmer die in Nairobi woont, leuk gesproken over zijn werk hier in Afrika en de zin en onzin van onze westerse gedachte over hulp aan Afrika. Stof tot nadenken. Nadat we gisteren de dag begonnen met regen, staat deze ochtend de zon weer hoog aan de hemel. Dat belooft weer een zonnige en (te) warme dag te worden. Om 6 uur loopt de wekker af, Frans, mijn slaapmaatje is al wakker en als elke morgen begint het vandaag met “wil je koffie? “. Aardige vent die Frans. Hij gaat een peukje met koffie doen buiten in de zon, ik draai me nog een keer om geniet tussendoor van mijn koffie. Half 7 eruit aan het ontbijt, want om half 8 moeten we klaar staan. Om iets over half 8 rijden we naar de Gumulira, het dorpje waar we het Habitat huis bouwen. Als je het probeer op te zoeken waar Gumulira ligt moet je even zoeken via Bing Maps (er zijn 2 dorpjes in Malawi die zo heten, Gumulira in het zuiden dus) want Google Maps kent het niet. Als we van de hoofdweg het zandpad opdraaien, stapt Joost voortijdig uit om met zijn drone de bus te filmen, rijdend naar het Dorpje. Terwijl de bus verder rijdt naar het dorp vliegen van alle kanten kinderen uit de groene velden naar de bus en rennen, juichen en lachen ze mee naar de bouwplaats om ons weer welkom te heten. Mooi gezicht die blije kopjes. De bouwvakkers en vrijwilligers uit het dorp zijn al volop aan de gang met het verhogen van de steigers zodat we het laatste deel van het metselwerk, de nok en de binnenmuren kunnen afronden. Maar eerst een groepfoto. Tegen de lunchtijd zijn we al een mooi eind opgeschoten, de nok van de buitengevels staan er op, nu nog de nok op de binnenmuur en tussenmuur. De ruimte om te werken met 16 man en vrouw wordt wel erg klein, dus gaan een aantal de bouwplaats vast opruimen, iets waar de bouwvakkers blijkbaar een hekel aan hebben, het liefst struikelen ze over hen eigen rommel. Omdat we dus wat tijd over hebben ga ik met Andre een rondje maken door het dorp. We lopen een eind een zandpad af, komen daar een oude man tegen die zijn 2 geiten uit laat. Even verderop komen we bij een brug waar kinderen aan het zwemmen zijn, maar ook de was aan het doen zijn. Zo ook onze Willard, de jongste zoon van Mary, waarvoor we het huis bouwen. De rivier is de grens van ons dorp, we lopen dus een ander dorpje binnen. Niet dat we dat weten of dat je dat ook maar aan iets kan herkennen, maar dat horen we even later als we langs een huis lopen waar veel kinderen en volwassen buiten zitten te eten. “Hello, how are you?  “We are oke, and You ?  Come and join us” Gastvrijheid ten top ! Een vrouw staat op en biedt ons de stoel aan. “Andre jou’re the oldest, so please, zeg ik nog, maar voor dat ik weet wordt er een tweede stoel aangevoerd en zitten we daar  tussen de familie, lekker buiten in de schaduw van een boom. Nadat wij vertelt hebben dat we aan het bouwen zijn namens Habitat, vertelt de dochter wie ze zijn. Vader en moeder wonen in het huis en hun 2 dochters zijn op bezoek, met hun kinderen en een baby van 4 weken van huur zus. De dochter spreek goed Engels en vertelt ons dat ze in Blantyre werkt en woont en een man en 1 dochter van 4 jaar heeft. Zij heeft zich zichtbaar meer kunnen ontwikkelen dan de doorsnee bewoners van het dorp, wat blijkt uit haar beheersing van de Engelse taal, goed verzorgt is, een baan en maar 1 dochter heeft. (de meeste vrouwen hebben er hier veel meer kinderen). Een leuk gesprekje en mooi om te ervaren dat mensen hier zeer gastvrij zijn en altijd blij lijken te zijn (maar dat zal ongetwijfeld een gekleurd beeld zijn) . Terug naar het bouwhuis, de geiten laten de oude man nog steeds uit, alwaar we de laatste rommel opruimen. Een aantal van ons zijn nog druk aan het metselen, maar vandaag stoppen we om 14.00 uur omdat we nog even langs een marktje gaan.  Dus snel de laatste stenen in de “mud” leggen en  na enig protest (stoppen we nu al ?), pakken we onze spullen en vertrekken naar het hotel, even snel opfrissen en dan naar de Markt Op de Markt zijn wij een bezienswaardigheid en worden we door de meeste mensen vriendelijk toegelachen. De dames hebben hun slag een omslagdoek gescoord “voor weing” en de mannen hebben met verbazing om ons heen gekeken. Wat maken ze er een rommeltje van op zo’n markt. Op de terugweg nog langs een souvenirwinkel en dan terug naar het hotel. Als verrassing van de avond heeft het Hotel een optreden van een traditionele Malawiaanse   dansgroep laten optreden waarbij we natuurlijk hebben meegedanst. Omdat Jan morgen alweer naar huis gaat drinken we nog een biertje en gaan we lekker slapen Tot morgen !  Klik hier voor een album met alle foto's Rob Kleinpenning    
Read more