Nu gaan we wel naar huis...
24-04-2019 | 14:27
Vreemd om in een land te zijn dat is opgeschrikt door zo'n serie aanslagen afgelopen paaszondag.
Een land dat opkrabbelt van een lange burgeroorlog.
Een land waar de mensen zo vriendelijk zijn.
Een land met een schitterende natuur.
Een land dat nu door terreur jaren wordt teruggegooid in de tijd.
Zaterdag was onze eerste bouwdag. We reden naar het dorpshuis waar we hartelijk werden ontvangen. Iedereen kreeg een bloemenketting om zijn of haar nek. Er werd gebeden en er was een mooie ceremonie voor de start van onze bouwweek.
Habitat bouwt in Negombo voor een community waar een erfelijke blindheid heerst. Veel mensen worden al op jonge leeftijd blind. Tijdens de ceremonie werd een indrukwekkende dans uitgevoerd door 4 meisjes, die hoogstwaarschijnlijk tijdens hun leven ook blind zullen worden.
We reden naar de bouwplaats. De fundering was al uitgezet. We konden dus direct beginnen met graven. En dat vorderde heel snel, ondanks de hitte waar we nog lang niet aan gewend waren.
===
Op zondag wordt er niet gewerkt tijdens een bouwreis. Afgelopen zondag, eerste paasdag, reden we naar een olifanten opvangpark, waar je een eind met een olifant en zijn oppasser mee kon lopen. Indrukwekkend, met alle feiten die we horen over olifanten, en waarom het eigenlijk idioot is om met meer dan 2 mensen op de rug van een olifant te rijden.
Aan het einde van de wandeling kon de olifant gewassen worden, en kreeg je als bonus een plens water over je heen.
In de middag zouden we een boeddistiche tempel bezoeken. Onderweg in de bus hoorden wij van de serie aanslagen. Ons werd gevraagd om de familie een sms te sturen dat wij veiliig waren. Natuurlijk werkt sms dan niet, maar gelukkig werden telefoons van elkaar geleend.
Francis, onze plaatselijke Habitat medewerker, kreeg het advies om het bezoek aan de tempel te annuleren, en verder zo lang mogelijk bij het hotel weg te blijven, aangezien meerdere hotels met westerse toeristen waren getroffen.
Om 18:00 was het avondklok en moesten we weer terug zijn. Vreemd om bij je hotel aan te komen, en te zien dat er zeker 6 militairen met mitrailleurs voor het hotel staan.
===
Maandag hebben we niet gewerkt. De militairen stonden nog steeds voor het hotel.
Er is druk overleg gevoerd tussen Habitat, onze reisleider Anko en Francis.
Er is nog nooit een bouwreisteam niet gezond en compleet teruggekeerd van een bouwreis. Voor Habitat is het enorm belangrijk dat dat zo blijft. Daarom is ervoor gekozen om ons team vervroegd terug te laten gaan naar Nederland.
Onze reisbegeleider vertelde ons dit bericht. We wisten wel dat dit te verwachten was, maar we waren ook kwaad. Hoe moest het nu verder met Margret en haar geestlijk gehandicapte dochter Samantha, die wij zaterdag hadden leren kennen en voor wie wij een huisje zouden bouwen?
Ook verdriet kwam voor als emotie. Sommigen hadden lang naar deze reis uitgekeken, en nooit bedacht dat we maar een halve reis zouden maken.
Maar bovenal waren we teleurgesteld. Iedereen was liever langer gebleven, desnoods zonder de verantwoordelijkheid van Habitat.
Uiteindelijk konden we niet anders dan berusten.
Francis, de Habitat werker van Sri Lanka zal erop toezien dat het huis voor Margret en Samantha zal worden afgebouwd. Maar hij is wel bang dat er voorlopig geen bouwreisteams van Habitat meer zullen komen. En de hotels en andere bedrijven in de reisbranche zijn bang dat het prille toerisme in Sri Lanka in zal storten.
Maar daar is volgens ons geen reden voor. Dus als je van plan was om dit mooie land te bezoeken: vooral doen!!
Vandaag vliegen we terug naar Nederland.
Met een leeg gevoel.
Toch was het niet voor niets. Wij hebben de mensen leren kennen voor wie wij een huisje zouden bouwen. Dat huis wordt nu misschien later gebouwd, maar wel met behulp van ons en jouw sponsorgeld.
De fundering is al door Habitat Sri Lanka gelegd, we krijgen een foto doorgestuurd.
Frits