We gaan nog niet naar huis....
Frits Pieper
Zo krijg ik die muur nooit recht!
Ik leg de zoveelste kromme baksteen in de matope, een soort mortel van leem, zand en cement. De matope wordt gemengd door de lokale bouwvakkers in Malawi, die ons helpen met het bouwen van een huis.
Als de mortel op is, hoef je alleen maar te roepen: More matope!
Met een zwaai wordt dan een volle emmer met matope op de steiger geslingerd.
Als ik wat meer matope gebruik, valt het niet zo op dat sommige stenen een beetje krom zijn.
De bakstenen hier komen niet strak en kaarsrecht uit een fabriek, maar zijn handgemaakt.
In mijzelf mopper ik wat weg.
Lekker Nederlands, de hele dag mopperen.
Wat is het warm hier!
Waarom zijn die stenen niet recht?
Waarom gebruiken ze hier geen betonmolen?
Het huisje dat we aan het bouwen zijn, krijgt steeds meer vorm.
Dat moet ook wel.
We zijn maar 1 week in Malawi, een straatarm land in het zuiden van Afrika.
***
Ik ben op bouwreis met een groep Nederlanders en 1 Belgische.
Mijn dochter Sifra is ook mee.
In een week tijd willen we 2 huisjes bouwen.
Geen huis zoals waar ik zelf in woon, maar een huisje met 3 kamers en een dak dat niet lekt.
Gas, elektra en kabel tv hebben ze hier niet.
En de waterput is 1 kilometer lopen.
De reis is georganiseerd door Habitat for Humanity.
Deze organisatie heeft als Big Hairy Audacious Goal om elk mens op deze wereld in een fatsoenlijk huis te laten wonen.
Habitat is in Nederland misschien niet zo bekend, maar wereldwijd een enorm bouwbedrijf.
In alle continenten wordt gebouwd door Habitat.
Niet alleen in ontwikkelingslanden, maar bijvoorbeeld ook in de VS en Roemenië.
Voor huizen die door Habitat gebouwd worden, worden leningen verstrekt.
In Afrika en Azië zijn dat geen hypotheken van honderdduizenden euro’s, maar leningen van $ 3.000 - 5.000.
Als de lening is afbetaald, kan het volgende gezin in een community geholpen worden met een lening en een huis.
Om een lening voor een huis te krijgen, moet één van de ouders werk hebben.
En de kinderen moeten naar school gaan.
Ook wordt sweat equity gevraagd: het gezin moet meehelpen met bouwen.
***
Achter mij zit een jongen op zijn hurken te kijken naar mijn metselwerk.
Als ik vraag hoe hij heet, zegt hij: Alfred.
Hij komt net uit school.
Als ik vraag wat hij van mijn metselwerk vindt, geeft hij geen antwoord.
Alfred is een beleefde jongen.
Iedereen kan zien dat die muur niet recht is.
Ik ben ook geen metselaar, maar autoverhuurder.
Alfred is een wees van 8 jaar. Hij woont in een hutje bij Ireen, een weduwe van 35 jaar.
Ireen zorgt voor 5 kinderen die zelf geen ouders meer hebben.
Zij is door Habitat Malawi geselecteerd om een nieuw huisje te krijgen.
Ik ben aan het metselen aan het nieuwe huisje van Ireen.
Als de huisjes na 1 week grotendeels klaar zijn, worden ze met een groot feest ingewijd.
Wat een indrukwekkende ceremonie!
***
In april ga ik weer met deze groep op bouwreis.
Dit keer naar Sri Lanka.
Ook mijn dochter Sifra gaat weer mee.
De groep heet Namasté. Dit betekent Hallo in het Nepalees.
De eerste bouwreis van de groep was naar Nepal.
Daarna is Namasté naar Kirgizië, Cambodja, Guatemala en Malawi geweest.
Een bouwreis kost niet alleen tijd, maar ook geld.
Naast kosten voor de vliegreis en hotel is een deel van de reissom hulp voor Habitat Sri Lanka
Ik wil je daarom vragen om mij te sponsoren.
Je kunt mijn sponsorpagina hier vinden.
En als je nu denkt: ach, die Frits heeft toch geld genoeg.
Dat is niet zo, maar er is een ontsnappingsroute:
Je kunt hier de sponsorpagina van mijn dochter Sifra vinden.
Wat je ervoor terugkrijgt als je sponsort?
Je helpt mee om een gezin in Sri Lanka fatsoenlijk te huisvesten.
Bovendien zul je in april 10 dagen lang geen last van mij of Sifra hebben. Dat is ook wat waard...
Behalve misschien een mail over onze ervaringen in Sri Lanka.
Meer informatie over Habitat en deze bouwreis vind je hier.
Alvast hartelijk bedankt voor je bijdrage!
Laatste donaties
Bekijk alleLaatste blogs
Bekijk alle
Nu gaan we wel naar huis...
24-04-2019 | 14:27 Vreemd om in een land te zijn dat is opgeschrikt door zo'n serie aanslagen afgelopen paaszondag. Een land dat opkrabbelt van een lange burgeroorlog. Een land waar de mensen zo vriendelijk zijn. Een land met een schitterende natuur. Een land dat nu door terreur jaren wordt teruggegooid in de tijd. Zaterdag was onze eerste bouwdag. We reden naar het dorpshuis waar we hartelijk werden ontvangen. Iedereen kreeg een bloemenketting om zijn of haar nek. Er werd gebeden en er was een mooie ceremonie voor de start van onze bouwweek. Habitat bouwt in Negombo voor een community waar een erfelijke blindheid heerst. Veel mensen worden al op jonge leeftijd blind. Tijdens de ceremonie werd een indrukwekkende dans uitgevoerd door 4 meisjes, die hoogstwaarschijnlijk tijdens hun leven ook blind zullen worden. We reden naar de bouwplaats. De fundering was al uitgezet. We konden dus direct beginnen met graven. En dat vorderde heel snel, ondanks de hitte waar we nog lang niet aan gewend waren. === Op zondag wordt er niet gewerkt tijdens een bouwreis. Afgelopen zondag, eerste paasdag, reden we naar een olifanten opvangpark, waar je een eind met een olifant en zijn oppasser mee kon lopen. Indrukwekkend, met alle feiten die we horen over olifanten, en waarom het eigenlijk idioot is om met meer dan 2 mensen op de rug van een olifant te rijden. Aan het einde van de wandeling kon de olifant gewassen worden, en kreeg je als bonus een plens water over je heen. In de middag zouden we een boeddistiche tempel bezoeken. Onderweg in de bus hoorden wij van de serie aanslagen. Ons werd gevraagd om de familie een sms te sturen dat wij veiliig waren. Natuurlijk werkt sms dan niet, maar gelukkig werden telefoons van elkaar geleend. Francis, onze plaatselijke Habitat medewerker, kreeg het advies om het bezoek aan de tempel te annuleren, en verder zo lang mogelijk bij het hotel weg te blijven, aangezien meerdere hotels met westerse toeristen waren getroffen. Om 18:00 was het avondklok en moesten we weer terug zijn. Vreemd om bij je hotel aan te komen, en te zien dat er zeker 6 militairen met mitrailleurs voor het hotel staan. === Maandag hebben we niet gewerkt. De militairen stonden nog steeds voor het hotel. Er is druk overleg gevoerd tussen Habitat, onze reisleider Anko en Francis. Er is nog nooit een bouwreisteam niet gezond en compleet teruggekeerd van een bouwreis. Voor Habitat is het enorm belangrijk dat dat zo blijft. Daarom is ervoor gekozen om ons team vervroegd terug te laten gaan naar Nederland. Onze reisbegeleider vertelde ons dit bericht. We wisten wel dat dit te verwachten was, maar we waren ook kwaad. Hoe moest het nu verder met Margret en haar geestlijk gehandicapte dochter Samantha, die wij zaterdag hadden leren kennen en voor wie wij een huisje zouden bouwen? Ook verdriet kwam voor als emotie. Sommigen hadden lang naar deze reis uitgekeken, en nooit bedacht dat we maar een halve reis zouden maken. Maar bovenal waren we teleurgesteld. Iedereen was liever langer gebleven, desnoods zonder de verantwoordelijkheid van Habitat. Uiteindelijk konden we niet anders dan berusten. Francis, de Habitat werker van Sri Lanka zal erop toezien dat het huis voor Margret en Samantha zal worden afgebouwd. Maar hij is wel bang dat er voorlopig geen bouwreisteams van Habitat meer zullen komen. En de hotels en andere bedrijven in de reisbranche zijn bang dat het prille toerisme in Sri Lanka in zal storten. Maar daar is volgens ons geen reden voor. Dus als je van plan was om dit mooie land te bezoeken: vooral doen!! Vandaag vliegen we terug naar Nederland. Met een leeg gevoel. Toch was het niet voor niets. Wij hebben de mensen leren kennen voor wie wij een huisje zouden bouwen. Dat huis wordt nu misschien later gebouwd, maar wel met behulp van ons en jouw sponsorgeld. De fundering is al door Habitat Sri Lanka gelegd, we krijgen een foto doorgestuurd. FritsSponsoren
